Alex Roeka maakt de beste Nederlandstalige muziek van dit moment. Als dan blijkt dat hij een concert geeft in de pastorietuin te Loosbroek, maakt het hart een sprongetje. Ideale gelegenheid ook om die karakterkop eens vast te leggen.
Ga je naar een voetbalspeldjesverzamelaar, kom je deze fraaie oude poppetjes tegen. Soms is de bijvangst mooier dan waar je eigenlijk voor kwam.
Het hangt met plakband en schoenveters aan elkaar, maar het is er nog, dit prachtig voorbeeld van hoe glas in lood er ook uit kan zien. Gespot in Mechelen.
Je begrijpt veel beter dat zo'n speelgoedautootje een roerig leven achter de rug heeft wanneer je het met een macrolensje op de foto zet.
Ze ogen in de schemering als mysterieuze huizen met al even mysterieuze bewoners, maar het zijn fishing net huts. De vissers uit Hastings droogden hun netten in deze merkwaardige bouwsels. Er staan er nog ruim 40 overeind en die vormen een bijzonder geheel, ook al worden ze niet meer gebruikt voor hun oorspronkelijke doel.
Times they are a-changing. Je telefoontje als spiegel gebruiken, dat kon twintig jaar geleden nog niet. Aan de andere kant, dan wandelde je gewoon naar het toilet om even te kijken, dat kan natuurlijk ook. Bij Fontys in Venlo krijgen de afgestudeerden een hoedje en toga aan tijdens de diploma-uitreiking. Dat geeft het geheel iets extra feestelijks, maar om nou te zeggen dat het lekker zit..
Dat zou je niet zeggen bij het horen van zijn naam. Steve komt voort uit de streetart scene en is tegenwoordig een gerespecteerd kunstenaar. Al blijft het altijd kriebelen: de straat opgaan met zijn vrienden en dingen maken die gedoemd zijn te verdwijnen.
In België kom je geregeld gekke huizen tegen. Sommige daarvan doen me denken aan de architectuur in de oude albums van Suske en Wiske. Jaren vijftig of zestig, clean, simpel met een twist. Daar moet een serie van te maken zijn dacht ik zo. Bij deze de eerste van dit huis vlakbij Arendonk.
De Kalishnikovs, dat is voorwaar geen kutbandje, beste bloglezers. Dat komt binnengewandeld, pakt de instrumenten en begint te spelen of ze al uren niets anders doen. Earcandy.
Mathieu Basemans is een meesterkok. En dat was te zien aan de beeldhouwwerkjes die hij de fotograaf voorschotelde. Eethouwwerkjes zou je ze ook kunnen noemen.
Toen ik als achtjarig mannetje strips van Spiderman na zat te tekenen had ik niet kunnen bedenken dat mijn eigen poppekes ooit de ster zouden zijn in een heuse lasershow. Wel, tijdens de afsluiting van Wintersfeer, het jaarlijkse schaatsfestijn in Geldrop, was dat het geval.
Op het moment dat wij Nederlanders een heuvel zien, zijn we op vakantie. We zijn niet gewend aan hoogteverschil; het betovert ons. Zelfs zo'n lullig hellinkje in Wallonië, op een half uurtje van Maastricht.
In Geldrop hebben we een waterrad waar vroeger een hele textielfabriek mee werd aangedreven. Mooi apparaat, jammer alleen dat geen hond het ziet, het ding is gesitueerd in een afgesloten ruimte. Maar er bestaan plannen om het zichtbaarder te maken. 'Moeten ze wel uitkijken dat ze die draagmuur er niet uitslaan', zei een oude wever.
Weer een zonsondergang. Open Facebook en ze vliegen je om de oren die dingen. Boring, bijna net zo erg als al die katten- en kinderfoto's. Door sommige koekenbakkers wordt dit soort prut zelfs nog even door de HDR-molen gehaald, ter vermeerdering van de ahhh's en de ohhhh's. Zooo artistiek! Maar ja, als je er dan een lekker raar torentje en wat pauperachtige huisjes bij kunt kieken, zeg je geen nee. Zo zijn we dan ook wel weer. Leve de naargeestigheid.
Op het terrein van een hogeschool kun je een auto als deze misschien wel verwachten, maar het was toch even schrikken.
Wat doe je als je in Derry overnacht en vroeg wakker bent? Dan maak je een wandeling door de buurt. Als dat dan de buurt is waar in 1972 Bloody Sunday plaatsvond, word je wel even stil. Muurschilderingen, plaquettes, monumenten. In 1972 was het hier oorlog en de grimmigheid is nog voelbaar. And the battle's just begun There's many lost, but tell me who has won. Niemand dus.
Je ziet hier en daar nog wel eens een opgezet vogeltje aan de muur bij oudere mensen. Maar zo'n aapje, nee, dat is toch wel bijzonder. Let ook op de fantastische schrootjes.
Geloof het of niet, deze foto heeft te maken met die hieronder. Onlangs schafte ik een voetbaltenue aan voor mijn ouwe trouwe Action Man, die tot dan altijd in soldatenpakjes had gelopen. Het tenue is van West Ham United. In het stadion van West ham wordt vaak een liedje gezongen: Forever blowing bubbles....
...en laat ik vandaag nou net zo'n tafereeltje tegenkomen in het Amsterdamse Vondelpark. Voor deze jonkies mag het bubbles blowen ook forever duren.
Laten we deze Texelweek afsluiten met een mythisch gebouw. Dat staat waar Texel ophoudt. Of begint, het is maar van welke kant je het bekijkt.
Ooit bouwde Napoleon een aantal forten op Texel om Nederland te beschermen tegen de Engelsen. Die werden natuurlijk gesloopt, zo zijn wij Nederlanders. Maar gelukkig zijn de contouren van de versterkingen weer te zien in het Texelse landschap. Compleet met een kanonnetje erop.
Je verwacht het niet: een begraafplaats voor honderden Georgiërs op Texel. Het gaat hier om soldaten die door de Duitsers aan het Oostfront krijgsgevangen waren gemaakt en tegen het eind van de oorlog mee moesten vechten met hun vijand. De omstandigheden in de gevangenkampen waren dusdanig dat dat voor veel Georgiërs niet eens een slecht alternatief was. Toch kwamen ze op Texel uiteindelijk in opstand maar dat mislukte jammerlijk. Zo bleef een groot deel van het 822e Georgische infanteriebataljon voor eeuwig achter op een eiland waarvan de gemiddelde Georgiër niet weet dat het bestaat.
In Texel is het assortiment ruim.
Een serietje foto's van Texel kan niet zonder de woelige baren. En dan is het mooi om een stoere visser op een behoorlijk schommelende garnalenboot stoïcijns een sjekkie te zien rollen.
De Texelaars, ze vormen een schrander volkje. Zo bouwden zij van oudsher zogenaamde schapenboeten. Met een aan drie kanten schuin dak en één afgeplatte kant. Daar konden de schapen mooi uit de wind staan. In de boet werd voer en gereedschap bewaard. Veel van deze karakteristieke gebouwtjes zijn gesloopt, want ook op Texel houden ze van opruimen. Gelukkig is een aardig aantal gespaard gebleven.
Op Texel gaat het allemaal wat rustiger. Dat is mooi, want dan hebben mensen tijd voor leuke dingen. Zoals het oprichten van een mini bieb. Daar kun je gewoon een boek lenen zonder pasje. En vertrouwt de bieb-baas erop dat het boek ook weer terugkomt.
In mijn jeugd bezocht ik met mijn ouders Waterloo. Daar waar de mythische Napoleon leerde wat verliezen is. Het was een kneuterige verzameling van winkeltjes, een panorama en een wassenbeeldenmuseum. Historisch volledig incorrect maar hoogst amusant. Enkele weken geleden was ik er weer en alles was weg. Alleen het panorama was er nog, de berg met de leeuw en zo'n vreselijk hypermodern bezoekerscentrum. Weg sfeer. Net als deze prachtige muuradvertentie.
Een selectie om van te watertanden en er dan gewoon uitgekegeld worden door Wales. De vlaggetjes kunnen de doos weer in, beste zuiderburen. Medelijden hebben we niet, want hier in Nederland hebben we meer dan genoeg ervaring met het opruimen van dergelijke opgeklopte verwachtingen. Dat doe je alleen.
Wat moet je hier nou van zeggen?
Wij mensen denken dat we controle hebben over de natuur. Dat is uiteraard een vergissing, uiteindelijk gaan we het verliezen en dat is maar goed ook, want als mensen hun zin krijgen.. Deze planten worden in vreemde vormpjes geknipt. Ze pikken het. Voorlopig.
Ties en Sem deden mee aan 'Jouw Slimste Idee'. Ze hadden een opwarmbord bedacht, op zonne-energie. Gek genoeg wonnen ze de wedstrijd niet, maar lol hadden ze voor tien tijdens het maken van het promotiefilmpje dat onder 'Filmwerk' op deze site staat.
Michael Jackson stond op het balkon van het megalomane paleis dat Nikolai Ceausecu in Boekarest liet bouwen. Beneden hem stonden duizenden fans en Michael wilde een goede beurt maken. 'Hello Budapest', zei de liefhebber van een goede plastische ingreep. 'I mean Bucharest'. Maar het kwaad was al geschied. Toch botsten we bij een wandeling door een Roemeens park op dit merkwaardige monumentje. Gesponsord, dat dan weer wel.
Het Brutalisme, algeheel gehaat onder de gemiddelde mens. Maar waarom dan? Grijzen, beton, rauwheid. Mooier bestaat niet. En kijk dat mos dan.
De mensen van Studentenkamers Turnhout hoeven zoiets als hier niet te doen natuurlijk. Maar het geeft het leven wel net iets extra's.
Op een Antwerpse begraafplaats.
Eigenlijk kon ze het niet zo goed, maar dat zie je niet op een foto.
De bril van Gust Gils, beroemd dichter. Althans, in Vlaanderen. De man is al een jaar of dertien dood, dan wordt zo'n ding een soort relikwie.
Zeg nou zelf: dit is toch sprookjesachtig.
In Heinenoord staan niet alleen gezellige huisjes maar ook deze fietswinkel annex tankstation. Eigenaar Jan staat er al vele decennia en vertelde smakelijk over de mooie vrouw die ooit dagelijks op precies dezelfde tijd langs liep. Jan waardeert de kleine geneugten van het leven.
Bomen die hekken en bordjes opeten; het blijft leuk.
FC Sobemai was beroemd om de antieke treinstellen die daar langs de lijn stonden. Die treinstellen zijn sinds kort weg, maar de zondagochtendvoetbalromantiek is er niet minder om.
Daar wil ik wonen.
Met de opvolging zit het wel snor bij de Afbeelding. Alleen mag dat handje wel uit de jaszak, juffrouw.
Het faillissement van V&D was volslagen logisch. Ze verkochten van alles iets maar hadden eigenlijk niets. Deze winkel in het gehucht de Mortel verkoopt niet veel maar heeft wel een prachtige kneuterige charme. En daarom bestaat ie nog.
Waarom gaan mensen in juli bij elkaar op de lip zitten als het in oktober nog veel fijner is op het strand?
Opvallend grote bladeren vielen op dit graf. Leve de herfst.
Dick Matena is een groots striptekenaar met een haast onmenselijk grote productiedrift. En eigenlijk is alles wat hij doet goed. Zoals deze nogal kolossale muurschildering in Antwerpen, niet ver van die hobby- en modelbouwwinkel.
Dit zie je niet in Nederland. Een hobby- en modelbouwwinkel met een ingang in een parkeergarage. In Antwerpen kan zoiets.
Slopers, het is een apart volkje. Je hebt er die een torenspits bij de ingang van hun bedrijf zetten, maar ook die een oud lor van een vliegtuig als visitekaartje gebruiken.
Op de diploma uitreiking van Fontys in Venlo wordt altijd flink uitgepakt. De studenten krijgen zelfs toga's uitgereikt en ze mogen met hun petjes gooien op het laatst. Hele batterijen aan familieledensjouwen hun foto-apparatuur mee; je gaat je bijna afvragen waar je voor ingehuurd bent. Nee hoor, die van mij zijn toch beter.
Deze flatjes in Breda worden momenteel gesloopt en dat is jammer. Het waren namelijk karaktervolle flatjes met mooie rare details als die ramen en de trap. Wat er voor terug gaat komen moet je altijd maar weer afwachten. Hoogstwaarschijnlijk dertien in een dozijn bouw.
Niemand keek zo mooi droevig als The Lau.
De grafzerk of de boom? Het is hoe dan ook een raar gezicht op deze begraafplaats midden in Edinburgh. De boom lijkt het zelfs gemunt te hebben op de muur.
Bent u achtbanen, tokkiegezinnen, slechte frieten en meer van dat soort pretparkellende beu? Bezoek het heerlijk kneuterige Boerenbondsmuseum in Gemert. Daar hangt de fris gewassen onderbroek van de boer gewoon te drogen op het erf.
Reeti is een spraak- en emotierobot. Zijn vertederende uiterlijk maakt hem uitermate geschikt voor gebruik met kinderen. Die voelen zich op hun gemak bij dit eigenaardige wezentje. Uw blogger kon zijn sympathie voor Reeti ook maar moeilijk onderdrukken.
De glazen ballonnetjes in de vorige blog en het reptiel dat hier heel vervreemdend, zoals het hoort in de kunst, over een bunker kruipt zijn te aanschouwen bij Fort Asperen, onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Een bezoekje waard hoor.
Sommige dingen moet je even aanraken. Zoals de ballonnetjes aan deze tamelijk lugubere galg. Waar zouden ze van gemaakt zijn? Van glas, beste mensen. Kunnen jullie het bij kijken laten als je er passeert.
Het leven is mooi en zo, maar die licht tragische tafereeltjes zijn toch echt wel boeiend. Zoals hier in Great Yarmouth, Engels badplaatsje waar de gemiddelde Nederlandse toerist nog niet dood gevonden wil worden. Goede reden om er eens heen te gaan.
Het is over komen waaien uit de USA. Dat land dat zo modern lijkt maar waar een tepel op tv regeringen laat vallen. Gala's zijn dus erg 1815. Desalniettemin stort examendoend Nederland zich er met graagte op. Van suffe Hummers tot hippiebusjes, van alles komt er voorbij. Sommigen laten zien dat ze over gevoel voor humor beschikken.
De Bommel in Breda is een topkroeg en Bier & Ballen een evenement dat op die plaats gedijt als een spits in het vijandelijke strafschopgebied. De man op de foto schreef vele meesterlijke columns over het edele Voetbal, maar is de laatste jaren vooral bekend vanwege zijn tv-optredens. Dat is een beetje jammer, want als schrijver en spits was hij beter dan als analist. Tijdens de afgelopen editie van Bier & Ballen, droeg hij weer eens voor uit eigen werk en zette achteloos de zaal naar zijn hand. Ga van die buis af, Jan.
In Bo'ness (Schotland) vind je een hele berg chemische industrie. Dat is niet gezond, voor zowel de arbeiders als de inwoners van het plaatsje. Zo leerde navraag dat deze man, chillend bij de ingang van de Chemical Workers Social Club, de dag ervoor 23 was geworden.
Ooit was Strijp-S een suf en afgesloten stuk van de stad waar de Philipsloonslaven dag in dag uit hun werk gingen doen. Vandaag de dag stelt het gebied qua hipheid Amsterdam in de schaduw. Jonge, frisse bedrijfjes met splinternieuwe ideeën maken er nu de dienst uit. Zoals de Ontdekfabriek, waar kinderen hippe lol hebben.
Je kunt als psychologe een dik boek schrijven om je visie uit te dragen, je kunt ook een strip bedenken om dat te doen. Jenny Biemans van de Herberg, Bureau voor Inspiratie en Zelfontwikkeling, houdt wel van nieuwigheidjes. Aldus ontstond een heus stripverhaal en vandaag lag het plotsklaps echt op tafel.
Van 1894 tot 1986 stond deze spits op een kapel in Diessen. Toen die kapel werd gesloopt, kocht autosloper van Ostade de spits en vervoerde hem naar Tilburg, waar hij tot 2006 de aandacht trok bij de ingang van het bedrijf. Toen de gebroeders van Ostade met werken stopten verhuisde het markante ding terug naar Diessen. Daar staat het nu mooi te zijn in een drassig weilandje.
Het ziet er erg grappig uit, zo'n vlek op de vloer. De vraag is of dit een gepland ongelukje was.
Een beetje stad heeft tegenwoordig zijn eigen tot hippe place to be omgeturnd industrieel complex. Zo ook Tilburg, waar de voormalige spoorgebouwen nu plaats bieden aan bedrijfjes met frisse plannen, een skatebaan en Fontys ACI. Allemaal hip en happening. Maar wel met behoud van de oude sfeer, dat is mooi.
Het was weer een happening van heb ik jou daar, de Boomfeestdag 2015. In Almere vond dit jaar de centrale viering plaats. Met teveel activiteiten om op te noemen, allerlei mensen die je toch echt ergens van kent en ga zo maar door. Het allermooist echter blijven de kinderen die in de waterkou, de mist en op een onchristelijk vroeg tijdstip er gewoon een feestje van maken.
Oh, wat zijn we dol op onszelf., we zwelgen erin We nemen zelfs uitschuifbare stokjes mee naar een diplomauitreiking. Opdat we op het podium een zwelgie kunnen maken. Leg dit maar eens uit aan iemand die een jaar of tachtig geleden werd geboren.
Dit is de site waar de Afbeelding zijn dagelijkse bezigheden toont. Toch? Op www.deslagvelden.nl vindt u stadionnetjes en loopgraven. Een beetje meer voor de liefhebber. Maar toch ook voor de leek. Zoals bijgaand scorebord.
De lente komt eraan. Met al het bijbehorend ongedierte dat ongevraagd je tuin inkomt.
In Nederland hebben we de doemaarnormaalcultuur en welstandscommissies. Die zorgen er gezamenlijk voor dat Nederlandse dorpen en steden zo saai zijn dat je gaat gillen. Groot was vorig jaar dan ook de verrassing tijdens een ritje door Helmond. Dit huis lijkt een vergissing, dit kan niet in Nederland. Het is gek, het is verfrissend. Het geeft ons hoop.
Marianne had waarschijnlijk geen warmer nest kunnen treffen dan de woonwagen waarin ze werd geboren. De aankondiging van haar geboorte is echter bepaald onalledaags. Kitsch? Hip? En dan staat er ook nog zo'n raar gebouwtje op de achtergrond. Sommige dingen kun je niet verzinnen.
Als de optocht is afgelopen, mag heel het kroost van de carnavalsvereniging in de optochtauto. Mama lacht tevreden.
In Breda hebben ze sinds 2007 weer een echte haven in het centrum, met bijbehorende brug. Daar hangen inmiddels honderden slotjes aan, daar door verliefde stelletjes bevestigd. Wat ze in Parijs kunnen..
Dreven zijn er veel in de buurt van Breda. Zo ook Meersel Dreef, een merkwaardig plaatsje op/over de grens. Daar is dit tuintje te vinden, duidelijk met engelengeduld en veel liefde gecreëerd. En dan is het goed.
Deze bomen halen onmogelijke toeren uit want ze groeien in een muur zo'n meter of twaalf boven de grond. Waar halen die nou hun water vandaan, vraag je je af. Fort de la Chartreuse in Luik is een wonderlijke plek.
Wie een rondje om het Olympisch stadion in Berlijn loopt, kruist op een bepaald moment het pad van ene Adolf Hitler, die in 1936 aan de kant van het Maifeld het stadion betrad om de Spelen te openen. In het Argonnenwoud kruis je geregeld het pad van vreedzame zwijntjes, wiens vaste wandelpaden zichtbaar worden na een sneeuwbui. Gekruiste paden zijn er dus in alle soorten en maten.
Oh, wat zou ik graag even binnen kijken in dit huisje. Als het interieur even symmetrisch is als het exterieur wordt het lekker bizar. Wel jammer dat ze maar één auto, garage en brievenbus hebben.
Gekke dingen, daar houden we van. Zoals dit rare huis in Mechelen. Ooit stond daar een huis zoals dat van de buren. Dat kun je zien. Na de sloop van dat huis is een onafhankelijke ziel op het idee gekomen dit te bouwen. Volledig misplaatst. Goed gedaan.
Bij Caffénation in Antwerpen komen alle hipperikken van de stad koffie drinken. Ze hebben gelijk, hoge kwaliteit en fijne omgeving. Maar je moet er natuurlijk wel een beetje moeilijk bij kijken.
Van zo'n schuurtje krijg je zin in de lente. Open en transparant.
Sanseveria achter het raam en de boom in de voortuin als een natuurlijke paraplu. Elk jaar weer wordt deze boom met engelengeduld en perfect onderhouden gereedschappen getemd. Hij berust in zijn lot, zo lijkt het. Waarom ook niet? Het is liefdevol gedaan.
Het blog heeft er zowat een jaar uit gelegen, tot mijn grote spijt. Een selectie uit de voorgaande 800 blogs keert ooit terug op deze site. Maar we beginnen eerst een nieuwe serie. Met een ietwat flauw plaatje, topvorm moet immers altijd worden opgebouwd. Kunstwerk zegt ho bootje.